Ojcowie Kościoła o tożsamości teologii

Celem artykułu jest przedstawienie modelowych cech, jakimi charakteryzowała się refleksja teologiczna doby patrystycznej. Są to: nierozłączne ukierunkowanie na Boga i na człowieka; uznanie Pisma Świętego za najważniejszy punkt odniesienia każdej refleksji teologicznej; umiejętność wykorzystania w tworzeniu podstaw teologii chrześcijańskiej elementów zaczerpniętych z obu kultur, w których otoczeniu pojawiła się nowa religia, zarówno semickiej, jak i helleńskiej; dążenie do uporządkowania i zdefiniowania podstawowych prawd wiary dotyczących Trójcy Świętej i osoby Jezusa Chrystusa; zachowanie postawy pokory w procesie poznania Boga; wewnętrzna jedność i spójność myśli teologicznej; duchowa głębia myślenia i egzystencjalne utożsamianie się z wyznawanymi prawdami wiary. Powyższe cechy teologii, na które zwrócili uwagę Ojcowie Kościoła, decydują o jej tożsamości i mogą ożywić także dzisiejszy sposób jej uprawiania.

The aim of the article is to present the model features that characterized the theological reflection of the patristic era. The list would comprise of the following: focus on both God and man; recognition of the Holy Scriptures as the most significant reference point of any theological reflection; ability to use elements drawn from both cultures, the Semitic and Hellenic one, in the creation of the basics of Christian theology; striving to organize and define basic truths of faith regarding the Holy Trinity and the person of Jesus Christ; maintaining the attitude of humility in the process of knowing God; internal unity and coherence of theological thought; spiritual depth of thinking and existential identification with the confessed truths of faith. The abovementioned features of theology to which the Fathers of the Church point define its identity as a scientific discipline and can as well revive a contemporary manner of practicing.