Awans aktywisty

Artykuł zawiera omówienie zbioru esejów Grzegorza Jankowicza zatytułowanego Blizny. Autor tekstu skoncentrował się na dokonaniach Jankowicza – nie tylko krytycznoliterackich, także tych nietypowych, mieszczących się w polu „literackiego aktywizmu”. W artykule zostały omówione strategie autoprezentacji eseisty w kontekście gier społecznych o prestiż i znaczenie. Ponadto zarysowano ogólną sytuację w domenie zwanej eseistyką literaturoznawczą. Osobno autor zastanawia się nad sposobem wyłaniania się formy wydawniczej, czyli zbioru tekstów – zrazu rozproszonych, pisanych w różnych okolicznościach i pod wpływem rozmaitych impulsów, a następnie scalonych, ułożonych tak, aby uzyskać przekonujący efekt monografii.

The article discusses a collection of essays by Grzegorz Jankowicz entitled Blizny [Scars]. Jankowicz’s attainments are what constitutes the main focus for the author of the article – not only those relating to literary criticism, but also the untypical ones that belong to the sphere of “literary activism.” In the text, there is conducted a close analysis of the essayist’s self‑presentation considered in a context of the societal games of prestige and significance. Furthermore, a more general situation in the intellectual domain known as literary essayistic writing is outlined. Apart from the foregoing, the author ponders the issue of an emergence of the literary form in question, namely, the collection of texts – once dispersed and written in various circumstances, prompted by variegated impulses, and then consolidated, ordered to achieve a convincing monographic effect.