Nowotwory z tkanki limfoidalnej i krwiotwórczej w regionie szyi – analiza epidemiologiczno-kliniczna na przestrzeni 15 lat

Cel: Celem pracy jest analiza epidemiologiczna i kliniczna zachorowań na nowotwory z tkanki limfoidalnej w regionie szyi powstała na podstawie materiałów z 15 lat obserwacji. Materiał: Analizie retrospektywnej poddano dane z badań podmiotowych i przedmiotowych, wyników badań obrazowych i histopatologicznych 97 chorych w wieku od 17 do 88 lat (średnia wieku 60,3 lata). Wyniki: Prawie wszystkie przypadki stanowiły nowotwory wywodzące się z limfopoezy – 95 chorych (98%). Najczęściej rozpoznawano chłoniaka z komórek B – 74 przypadków (76%), następnie chłoniaka Hodgkina – 19 przypadków (20%), tylko u dwóch pacjentów stwierdzono chłoniaka z komórek T (2%). Przeważały zachorowania wśród kobiet, współczynnik kobiet do mężczyzn dla całej grupy wyniósł 51: 46, natomiast przewagę zachorowań wśród mężczyzn odnotowano w grupie chorych z chłoniakiem Hodgkina (K:M=7:12). Na przestrzeni 15 lat obserwacji stwierdzono wzrost liczby zachorowań na nowotwory z tkanki limfoidalnej. Najczęstszą lokalizacją na szyi były węzły chłonne –71 przypadków (73,2%). Pozawęzłowe umiejscowienie (26,8% przypadków) obejmowało najczęściej ślinianki przyuszne i podżuchwowe, gdzie dominował chłoniak pozawęzłowy strefy brzeżnej MALT (14 przypadków). U 57% chorych wynik BAC był fałszywie ujemny, dodatni wynik uzyskano u 32% pacjentów. Wnioski: Nowotwory z tkanki limfoidalnej w regionie szyi są najczęściej chłoniakami nieziarniczymi z komórek B lub chłoniakami ziarniczymi. Niespecyficzne objawy kliniczne i niecharakterystyczne obrazy radiologiczne, a także niemiarodajne wyniki BAC, utrudniają skuteczne różnicowanie chłoniaków z przerzutami do węzłów chłonnych. Diagnostyka histopatologiczna usuniętego węzła pozostaje nadal standardem rozpoznawania chłoniaków.