Ewolucja doktryny ochronnej – wymuszona zewnętrznie konieczność czy świadomy proces humanizacji

Tematem artykułu jest analiza ewolucji doktryny systemu penitencjarnego w kontekście przemian ustrojowych, jakie zaszły w Polsce na początku lat dziewięćdziesiątych. W szczególności autor zwraca uwagę na fakt, że wprowadzane zmiany powinny uwzględniać dwutorowy charakter systemu penitencjarnego, który obejmuje dwie grupy podmiotów: osoby osadzone oraz osoby nadzorujące. W artykule odwołano się do założeń współczesnej doktryny penitencjarnej, która kładzie nacisk na humanitaryzm w odniesieniu do osób osadzonych, co znajduje odzwierciedlenie w doborze oraz przeszkoleniu kadry penitencjarnej. Autor skonfrontował założenia teoretycznie z realiami okresu przemian ustrojowych w Polsce na początku lat dziewięćdziesiątych: istotną redukcją w zasobach kadrowych, ograniczeniami finansowymi, zmianami w strukturze przestępczości oraz odbiorem społecznym służby więziennictwa.

The aim of the article is to analyze the contemporary doctrine of penitentiary system within the context of political transformation that took place in Poland in the early 90s. In particular, author suggests that while introducing the changes in the system, its dual nature should be considered, consisting of two main elements: detained individuals and custodians. The article highlights the main assumption of the modern penitentiary doctrine – the focus on humanitarian approach towards detained individuals, which should be reflected by the careful and selection of skilled and professional staff. The author highlighted main challenges that Polish penitentiary system faced during political and economic swift in the early 90s, i.e. substantial redundancy, lack of resources, evolution of crime and perception of prison officers among society.