Lectio divina jako metoda formacji chrześcijańskiej w ujęciu kardynała Carlo M. Martiniego i koptyjskiego mnicha ojca Matta al-Miskina

Celem artykułu jest ukazanie, jak w ramach chrześcijańskiej formacji duchowej doprowadzić wierzącego na drodze modlitwy metodą lectio divina do spotkaniai egzystencjalnego poznania Jezusa Chrystusa. Dokonuje się to przez aktywowanie w wierzącym procesu trójetapowej duchowej przemiany stymulowanej ćwiczeniem się metodą lectio divina w modlitewnym czytaniu (lectio) i rozważaniu tekstów Pisma Świętego jako Słowa Bożego (meditatio) doprowadzających do kontemplatywnego zjednoczenia z Bogiem (contemplatio), uwidaczniającym się w działaniu zgodnym z rozeznaną Bożą wolą (actio divina). Artykuł, przedstawiając ujęcia lectio divina jezuity kard. Carlo Marii Martiniego i ortodoksyjnego Kopta, eremity i opata, ojca Matta al-Miskina, na tle trwającej wieki historycznej ewolucji tej metody, wskazuje na formacyjną performatywność praktykowania lectio divina jako metody formacji chrześcijańskiej. Obydwaj jej praktycy i promotorzy są reprezentantami dwóch tradycji modlitewnych Kościołów Wschodu i Zachodu. Ich ujęcia lectio divina, jedno egzegetyczne, inspirowane Ćwiczeniami duchowymi św. Ignacego Loyoli, drugie eremityczne, bazujące na życiu i apoftegmatach eremity św. Antoniego Wielkiego, choć różnią się co formuł praktykowania, to jednak, co do rozumienia jej istoty i dynamiki, są w wielu istotnych aspektach tożsame. Wynika to z tego, że obydwa ujęcia lectio divina jako metody chrześcijańskiej formacji duchowej są mocno zakorzenione w znajomości Pisma Świętego, nauczaniu Ojców Kościoła orazmądrości Ojców Pustyni.