Topografia dróg na „Wyspie”. Pielgrzymka duchowa w filmie Pawła Łungina

Autorka artykułu proponuje spojrzenie na Wyspę Pawła Łungina w kategoriach filmu o drodze duchowej realizowanej jako wewnętrzna dyspozycja człowieka, niezależna od zewnętrznych okoliczności. Pielgrzymka pokutna głównego bohatera, będąca efektem nawrócenia, nie odbywa się fizycznie, ale ma miejsce w jego cielesnym i duchowym ogołoceniu, modlitwie, ukierunkowaniu swojego życia na Boga i na drugiego człowieka. Jest jednocześnie pielgrzymką powrotną do samego siebie w doświadczaniu przerastającej bohatera rzeczywistości boskiej immanencji i transcendencji oraz rzeczywistości relacji międzyludzkich. Równolegle drogi duchowe pozostałych bohaterów Wyspy prowadzą do Anatolija, który zmienia ich trajektorię. Świat wewnętrzny i ruch metafizyczny w filmie realizuje się w jego warstwie słownej. Natomiast świat zewnętrzny i ruch fizyczny w jego warstwie obrazowej. To również obraz podróży o charakterze egzystencjalnym, skłaniający do refleksji filozoficznej na temat tożsamości człowieka.

The author of the article proposes a look at Pavel Lungin’s The Island in terms of a film about a spiritual path realized as an internal disposition of man, independent of external circumstances. The main hero’s penitential pilgrimage, which is the result of conversion, does not take place physically, but takes place in his bodily and spiritual emptiness, prayer, directing his life towards God and towards other people. It is also a return pilgrimage to the hero’s experience of the overwhelming reality of divine immanence and transcendence as well as the reality of interpersonal relations. In parallel, the spiritual paths of the other protagonists of The Island lead to Anatoly, who changes their trajectory. The inner world and the metaphysical movement in the film are realized in its verbal layer, whereas the external world and physical movement in its image layer. It is also a film about existential travel, prompting philosophical reflection on human identity.