Nauki o bezpieczeństwie w systemie nauk i ich założenia badawcze

Nauka będąca autonomiczną częścią kultury wyjaśniającą funkcjonowanie świata, w którym żyje człowiek, ma długą historię i jest rozwijana wyłącznie za pomocą tzw. metody naukowej lub metod naukowych, nazywanych też paradygmatami nauki, poprzez działalność badawczą prowadzącą do publikowania wyników naukowych dociekań. Rozwój nauki, dokonujący się przez poszerzenie zasięgu problematyki oraz modyfikowanie i nowelizowanie sposobów poznania, spowodował taki przyrost wiedzy, że zaistniała konieczność jej podziału na określone obszary, dziedziny i dyscypliny. Odnosząc się w sposób ogólny do historii nauki, w tym do jej podziału zaproponowanego przez Auguste’a Comte’a, analizie poddane zostaną współczesne poczynania w tym zakresie, dokonane zarówno przez Organizację Współpracy Gospodarczej i Rozwoju, jak i polskie Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego. W kontekście istniejącego podziału nauki na dziedziny i dyscypliny oraz miejsca nauk o bezpieczeństwie w dziedzinie nauk społecznych zanalizowane zostaną teoretyczne (ontologiczne i epistemologiczne) założenia metodologiczne tej nauki, które stają się podstawą kształtowania jej tożsamości i wyznaczenia miejsca w istniejącym systemie nauk. Przedstawione zostaną także podstawowe wskazania dotyczące przedmiotu badań i jego uwarunkowań transdyscyplinarnych, metod, technik i narzędzi badawczych lokowanych w transmetodologii.