Prerogatywy Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej i zakres jego władzy samodzielnej do powoływania sędziów

The thesis analyses the extent of the Polish President’s discretionary power to appoint judges. The starting point for the discussion is an examination of the origins of the term prerogative and its appearance in Polish literature, followed by an analysis of the constitutional position of the President of the Republic of Poland in the powers’ system. The paper posits two theses. The understanding of prerogatives in Polish legal science fundamentally differs from that of the British term Royal Prerogatives. The constitutional model of the President’s position in Art. 126 of the Constitution assumes an active presidency. Although the President is not entitled to conduct the affairs of the State, as the head of State, using his powers, he performs the functions of the Constitution’s guardian and the arbiter as a guarantor of the continuity of State authority.

Praca analizuje zakres władzy samodzielnej Prezydenta RP do powoływaniu sędziów. Punktem wyjścia dla rozważań jest badanie genezy terminu prerogatywa i jego pojawienia się w polskim piśmiennictwie, a następnie analiza pozycji ustrojowej Prezydenta RP w systemie władzy. W pracy stawia się dwie tezy. W polskiej nauce prawa rozumienie pojęcia prerogatywa jest zasadniczo odmienne od przypisywanego brytyjskiemu the Royal Prerogatives. Określony w art. 126 Konstytucji model ustrojowy pozycji prezydenta zakłada aktywną prezydenturę. Choć Prezydent nie jest uprawniony do realizacji funkcji rządzenia, to jednak jako głowa państwa, korzystając z osobistych uprawnień, pełni funkcje strażnika konstytucji oraz arbitra jako gwarant ciągłości władzy państwowej.