Rola szkolenia wojskowego członków organizacji proobronnych, studentów i uczniów w tworzeniu oraz funkcjonowaniu wojsk obrony terytorialnej

Po ogólnie korzystnej profesjonalizacji Sił Zbrojnych RP pojawiły się jednak pewne problemy. Jednym z nich jest stosunkowo niewielki dopływ wyszkolonych rezerw osobowych. Jednocześnie powstaje wiele organizacji społecznych o charakterze obronnym i paramilitarnym (nazywanych „organizacjami proobronnymi”), usiłujących podjąć inicjatywy obronne i współpracę z wojskiem. Dlatego też istnieje potrzeba spożytkowania potencjału tych organizacji nie tylko w tradycyjnych rolach (kształtowanie postaw patriotycznych, krzewienie tradycji wojskowych, wsparcie odpowiednich służb w działaniach ochronnych, pomoc humanitarna), lecz także w zakresie przygotowania swoich członków do zasilania zasobów osobowych Sił Zbrojnych RP, w tym wojsk Obrony Terytorialnej. W artykule autor podejmuje problematykę współpracy organów wojskowych z podmiotami społecznymi. Autor opisuje uwarunkowania, działania praktyczne oraz problemy w Ministerstwie Obrony Narodowej, związane ze standaryzacją i certyfikacją szkolenia wojskowego. Działania te dotyczą organizacji proobronnych i klas eksperymentalnych o profilu wojskowym w szkołach ponadgimnazjalnych. Prowadzone są tam programy pilotażowe mające dać odpowiedź w kwestii kierunków dalszego postępowania. Ostatnim elementem jest szkolenie wojskowe absolwentów i studentów uczelni wyższych na potrzeby odbudowy korpusu oficerów rezerwy. W tej dziedzinie prowadzone są dopiero prace koncepcyjne, dlatego też kształt ostatecznych rozwiązań jest obecnie trudny do przewidzenia.

In the article, the author deals with the problem of cooperation between military bodies and non-military organisations in Poland. After the professionalisation of the Polish Armed Forces – that generally brought positive effects – some additional problems occurred. One of them, a key one, is a limited availability of well-trained and qualified personnel reserves. At the same time, many of defence and paramilitary organizations (commonly known as so called „pro-defence organizations”) are attempting to engage in government-led defence initiatives and closer cooperation with the Armed Forces. Therefore, there is a need to utilize their valuable potential which refers not only to their traditional role (which embraces, but is not limited to, the following: shaping patriotic attitudes, promoting military traditions, support for security services, humanitarian aid), but also to this kind of training that would prepare their members to the future military service, mostly in Territorial Defence troops. The author describes the legal conditions and actions already undertaken by the Ministry of National Defence as well as challenges and problems that are being faced in the area of organisation, standardization and certification of the aforementioned military training. These activities concern both, pro-defence organizations and experimental forms with a military profile at the secondary level of education. There are ongoing pilot programs already introduced to identify the most effective ways of further proceedings. The last element of the analysis offered in the article is the problem of military training of graduates and university students that would augment the corps of reserve officers. Conceptual works are being carried out in this area, but the final solutions have not been recommended yet.