Najbardziej przerażająca jest bezsilność, czyli „Dług” i „Funny Games”

Dług Krzysztofa Krauzego (1999) i Funny Games Michaela Haneke (1997) opowiadają, za pomocą różnych poetyk, o lękach współczesnego człowieka; ukazują go w sytuacji bezsilności wobec niebezpieczeństwa i doprowadzonego do sytuacji krańcowych: śmierci bądź zbrodni. Bezsilność - bohaterów i widzów - jest przerażająca z dwóch powodów. Poczucie własnej niemocy nigdy nie jest czymś przyjemnym. Człowieka XX w. przekonywano o jego podmiotowości i możliwości własnego sprawstwa. Dług i Funny Games uświadamiają nam, że możliwość decydowania o własnym losie jest o wiele mniejsza. Nie mówią one o egzystencjalnym drżeniu duszy, o wojnach i katastrofach, nie zwiastują klęski świata. Pokazują, że zaczęliśmy bać się zwyczajności, ponieważ w najmniejszym stopniu nie jesteśmy przygotowani na zmierzenie się z nią wówczas, kiedy zaczyna nas osaczać.

Krzysztof Krauze's Debt (Dług, 1991) and Michael Haneke Funny Games (1997) describe, using various poetic devices, the fears of a modern man. He is helpless against threat and danger, and in extreme situations, he may face either death or criminal violence. The helplessness of both characters and viewers is terrifying due to two reasons. The feeling of ones own helplessness is never something pleasant. People of the twentieth century were long convinced about their own subjectivity and autonomy. Debt and Funny Games make it clear, that the power we have over our own destiny is much more limited. They do no talk about existential fears of the soul, of war or catastrophes, or of the apocalypse. They show however, that we came to fear everyday world, because we are not ready to face it, when we become trapped and oppressed by it.