Sfera moralna w życiu człowieka: stanowisko Marii Ossowskiej wobec relatywizmu

Maria Ossowska (1896—1974), przedstawicielka szkoły lwowsko-warszawskiej, za swoje zadanie uznała opracowanie podstaw nauki o moralności. Określała siebie jako beznamiętnego, rzetelnego badacza moralności, a nie etyka. Proponując podjęcie opisowych badań moralności M. Ossowska nie miała na celu zlikwidowania problematyki etycznej. Nauka o moralności nie zastąpi etyki, przeciwnie — pomoże w budowaniu etyki jako spójnej teorii. Najpierw trzeba poznać faktyczną moralność, by później proponować możliwe do uznania przez ludzi normy postępowania. W jaki sposób M. Ossowska „broniła” relatywizmu, ukazuję na przykładzie badań, jakie podejmowała i wniosków, jakie sformułowała w obrębie analiz metaetycznych, badań z zakresu psychologii moralności i socjologii moralności, oraz na przykładzie dokonanej klasyfikacji norm moralnych.