Otyłość jako wyznacznik psychospołecznego funkcjonowania dzieci i młodzieży w środowisku szkolnym

Problem otyłości stanowi bez wątpienia jeden z bardziej istotnych problemów zdrowia publicznego. Eksperci WHO od wielu lat ostrzegają przed epidemią otyłości, która stanowi poważne zagrożenie dla zdrowia i jakości życia ogromnej rzeszy ludzi. Otyłość jest bowiem nie tylko przedmiotem badań naukowych i zainteresowania specjalistów, lecz także jednym z najbardziej atrakcyjnych i bulwersujących tematów, budzących zainteresowanie szerokiego kręgu odbiorców1. Wynika to zapewne – z jednej strony – ze stałej wzrostowej tendencji rozpowszechnienia nadwagi i otyłości, z drugiej natomiast – z ciągłego poszukiwania skutecznych sposobów pozbycia się nadmiernych kilogramów. Jak pisze Wojciech Drygas2, żyjemy w społeczeństwie, które gloryfikuje szczupłość, a przy tym jest coraz bardziej otyłe. Niestety, wraz ze wzrastającą liczbą dorosłych osób z nadmierną masą ciała wzrasta liczba dzieci i młodzieży borykających się z problemem otyłości, która w opinii Anny Oblacińskiej i Barbary Woynarowskiej, jest jednym z najczęściej występujących zaburzeń rozwoju dzieci i młodzieży, wpływających na fizyczne i psychospołeczne funkcjonowanie i zdrowie młodego, a następnie dorosłego człowieka.