Fulińska, Agnieszka (1999), ‘Baśń, która ocala’, Tygodnik Powszechny: 29, ss. 16-17.
Fulińska, Agnieszka (1996), ‘Czekając na ciąg dalszy’, Dekada Literacka: 3, s. 12.
Grabowski, Sławomir (2013), ‘Sezon burz. Wiedźmin nie lubi eksperymentów’,
WPolityce.pl, online: http://wpolityce.pl/kultura/249554-sezon-burzwiedzmin-
nie-lubi-eksperymentow-nasza-recenzja [dostęp: 28.12.2017].
Hutcheon, Linda (2007), Teoria parodii. Lekcja sztuki XX wieku, przekł. Agnieszka
Wojtanowska, Witold Wojtowicz, Wrocław: Oficyna Wydawnicza
Atut. Wrocławskie Wydawnictwo Oświatowe.
Jameson, Fredric (1988), ‘Postmodernizm albo kulturowa logika późnego
kapitalizmu’, przekł. Krzysztof Malita, Pismo Literacko-Artystyczne: 4, ss. 64-95 .
Jameson, Fredric (2011), Postmodernizm, czyli logika kulturowa późnego kapitalizmu,
przekł. Maciej Płaza, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Kaczor, Katarzyna (2006), Geralt, czarownice i wampir. Recykling kulturowy
Andrzeja Sapkowskiego, Gdańsk: słowo/obraz terytoria.
Korus, Jakub (2013), ‘Wiedźmin wrócił. „Sezon burz” w szklance wody’,
Newsweek.pl, online: http://www.newsweek.pl/kultura/recenzja-sezonu-burzandrzeja-
sapkowskiego-nowej-ksiazki-o-wiedzminie-na-newsweekpl,
artykuly,274465,1.html [dostęp: 28.12.2017].
Łapiński, Wojciech (2014), ‘Inter amra rident musae. O podobieństwach prozy
Henryka Sienkiewicza i Andrzej Sapkowskiego’, Ruch Literacki: 6, ss. 603-624.
Maj, Krzysztof M. (2014), ‘Allotopia – wprowadzenie do poetyki gatunku’,
Zagadnienia Rodzajów Literackich: 1, ss. 89-105.
Pstrągowski, Tomasz (2013), ‘Wiedźmin. Sezon burz: Przygody głupka bez
mieczy’, Wp.pl, online: http://ksiazki.wp.pl/rid,6032,tytul,Przygody-glupkabez-
mieczy,recenzja.html?ticaid=118e0b [dostęp: 28.12.2017].
Roszczynialska, Magdalena (2009), Sztuka fantasy Andrzeja Sapkowskiego.
Problemy poetyki, Kraków: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Pedagogicznego.
Sapkowski, Andrzej (1994), Krew elfów, Warszawa: SuperNowa. Sapkowski, Andrzej (1995), Czas pogardy, Warszawa: SuperNowa
Sapkowski, Andrzej (1996), Chrzest ognia, Warszawa: SuperNowa
Sapkowski, Andrzej (1997), Wieża jaskółki, Warszawa: SuperNowa
Sapkowski, Andrzej (1999), Pani Jeziora, Warszawa: SuperNowa
Sapkowski, Andrzej (2000), Coś się kończy, coś się zaczyna, Warszawa: Super-
Nowa.
Sapkowski, Andrzej, Stanisław Bereś (2005), Historia i fantastyka, Warszawa:
SuperNowa.
Słowacki, Juliusz (1952), ‘Dramaty. Balladyna – Mazepa – Lilla Weneda’,
w: Dzieła, t. 7, red. Julian Krzyżanowski, oprac. Maria Grabowska, Warszawa:
Wydawnictwo Zakładu Narodowego im. Ossolińskich.
Stern, Maria (1988), Kronikarze kultur prekolumbijskich, przekł. Maria Stern,
Kraków: Wydawnictwo Literackie. Wapińska, Malwina (2006), Między trylogią a trylogią. Wiedźmin – produkt polski
czy zachodni?, Kultura Popularna: 3 (17), ss. 111-120.
"Jak wiadomo, wiedźmin Geralt zginął podczas pogromu kieleckiego, nawet jeśli do tra-gicznych wydarzeń, o których mowa w ostatnim rozdziale cyklu Andrzeja Sapkowskie-go1, nie doszło 8 lipca 1946 roku. Zdarzyły się one w zupełnie innym miejscu i czasie – wmieście Rivia nad jeziorem Loc Eskalott, „szóstego dnia po czerwcowym nowiu” (Sapkowski 1999: 484), niedługo po zakończeniu drugiej wojny nilfgaardzkiej i zawar-ciu pokoju cintryjskiego. Błahy incydent na bazarze przerodził się w zamieszki, skutkiem których niechętna nieludziom tłuszcza napadła na mieszkańców krasnoludzkiej dziel-nicy. A kiedy wiedźmin stanął w obronie mordowanych, jakiś wieśniak cisnął w jego pierś widły.Prawda, że nieco później konający bohater wraz z ukochaną, czarodziejką Yennefer, został – niczym król Artur – odesłany do Avalonu. Jezioro nieopodal Rivii okazało się bowiem portalem pozwalającym na przemieszczanie się między światami, a taką właśnie umiejętność posiadła Ciri, przybrana córka Geralta i Yennefer. Bohaterka przeniosła więc swoich opiekunów w zaświaty, sama zaś znalazła się na brzegu błękitnego Lake Gla-slyn w krainie Gwynedd, wskakując w sam środek historii o królu Arturze i rycerzach Okrągłego Stołu. Tak kończy się opowieść." (fragm.)
