W tej rozprawie doktorskiej przeanalizowano, jak kreacja depozytów przez banki oraz jak zalecenia dla polityki monetarnej wynikające z nowokeynesowskich modeli makroekonomicznych (dalej NKMM) będą skłaniać bankierów centralnych do podejmowania błędnych decyzji. Praca ta ma charakter teoretyczny. Nie są w niej przeprowadzane badania empiryczne, lecz takie badania są cytowane. W pracy sformułowano autorską interpretację austriackiej teorii cyklu koniunkturalnego (dalej ATCK) oraz rozwinięto austriacką analizę sektora finansowego i bankowego. NKMM przeanalizowano z perspektywy ATCK, aby pokazać, jakie będą konsekwencje kierowania się modelami nowokeynesowskimi w polityce monetarnej. W pracy postawiono hipotezę główną: ramy analityczne i siatka pojęciowa głównego nurtu ekonomii pomijają istotne zagadnienia rzeczywistości gospodarczej.
Postawiono również dwie hipotezy pomocnicze:
1. Podstawy teoretyczne polityki monetarnej skłaniają banki centralne do formułowania błędnych celów i prowadzenia błędnej polityki monetarnej, która skłania podmioty rynkowe do podejmowania niewłaściwych decyzji.
2. Banki centralne powinny zrezygnować z wpływania na rynkowe stopy procentowe i skupić się na regulacji kredytu oraz praktyk biznesowych, które destabilizują sektor finansowy.
Wszystkie hipotezy zostały pozytywnie zweryfikowane.
Praca jest podzielona na cztery rozdziały. Pierwszy rozdział jest poświęcony przedstawieniu austriackiej teorii planowania, procentu, kapitału i ATCK. Ten rozdział stanowi podstawę dla analiz w kolejnych rozdziałach w pracy. Pokazano negatywny wpływ kreacji kredytu oraz zaniżania stopy procentowej na alokację zasobów w realnej gospodarce, skłaniając firmy do rozpoczynania inwestycji zaplanowanych na dłuższy okres, jak również na większą skalę, wymagające większej ilości czynników produkcji.
Wytłumaczono również, na czym polega proces konsumpcji kapitału oraz poszerzono ATCK o analizę konsumpcji w trakcie cyklu koniunkturalnego.
W rozdziale drugim przeanalizowano NKMM, przedstawiono ich budowę i pokazano, dlaczego kierowanie się nimi w polityce monetarnej i przy ustalaniu wysokości stóp procentowych przez bank centralny będzie prowadzić do cykli koniunkturalnych oraz negatywnych konsekwencji wynikających z ustalania zbyt niskich stóp procentowych. W kolejnych podpunktach pokazano: 1) czym jest stopa procentowa w NKMM; 2) jakie problemy wiążą się z koncepcją sztywnych cen; 3) na jakie problemy natyka bank centralny, gdy próbuje szacować dynamikę produktywności gospodarki; 4) pokazano, że zombifikacja gospodarek na świecie jest konsekwencją zaniżania stóp procentowych; 5) pokazano, że ATCK tłumaczy, dlaczego badania mierzące nachylenie krzywej Phillipsa mogą pokazywać, że ta krzywa ma niekiedy nachylenie ujemne. Ekspansja monetarna prowadzi do błędnej struktury gospodarczej. W długim okresie ekspansja monetarna prowadzi do powstania przede wszystkim bezrobocia strukturalnego.
Rozdział trzeci poświęcony jest analizie funkcjonowania sektora finansowego i wpływu banku centralnego na sektor bankowy. Pokazano, że sektor bankowy sam może prowadzić ekspansję kredytową i jest w stanie zaniżać stopę procentową bez pomocy banku centralnego. Uwzględniono również kreację pieniądza nie tylko na drodze kreacji kredytu dla firm i gospodarstw domowych, ale również w transakcjach między podmiotami finansowymi, jak kreacja depozytów w transakcjach między bankami czy udostępnianie linii kredytowych niebankowym instytucjom finansowym. Według przeprowadzonej analizy ekspansja kredytowa ustaje w momencie spadku popytu na kredyt lub ponoszenia strat przez banki.
Bank centralny wpływa na sektor finansowy i stopy procentowe, ponieważ jest wielkim graczem — podmiotem niewrażliwym na straty — który zawsze może dostarczyć bankom komercyjnym dowolną ilość rezerw na ustalonych przez siebie warunkach. Zapewnia w ten sposób alternatywne stawki, po jakich banki mogą pozyskać finansowanie lub procent, jaki banki zawsze mogą zarobić w banku centralnym. Ponieważ bank centralny teoretycznie nie może zbankrutować, to również nie musi dostosowywać stóp procentowych do żadnych zmian, jeśli tylko bankierzy centralni wyrażą taką wolę lub nie zostaną zmuszeni przepisami prawa.
W końcu pokazano, że gdyby banki komercyjne nie mogły kreować pieniądza, a za każdym razem, gdy chcą udzielić kredytu, to muszą wcześniej zgromadzić taką samą ilość oszczędności, jak kwota kredytu, wtedy bank centralny może zaspokoić cały popyt na rezerwy przy ustalonej przez siebie stopie procentowej. Jednak w takim systemie, gdzie banki teoretycznie utrzymują stuprocentową rezerwę, wciąż będzie dochodzić do zaniżenia stopy procentowej i cyklu koniunkturalnego.
W rozdziale czwartym pokazano, jak problemy sektora realnego przekładają się na funkcjonowanie sektora finansowego oraz pokazano, jak rezerwa cząstkowa destabilizuje sektor finansowy. Błędne inwestycje sprawiają, że część firm nie będzie w stanie spłacić swoich kredytów, co zmusza banki zmniejszenia ekspansji kredytowej, ponieważ ponosi straty. Pokazano również, że błędne inwestycje przyczyniają się do większej wrażliwości banku na kryzysy, ponieważ w trakcie ekspansji kredytowej banki błędnie oceniają zapotrzebowanie na rezerwy na pokrycie strat kredytowych. Co więcej, po okresie niskich stóp procentowych, gdy bank centralny w odpowiedzi na inflację podnosi znacząco stopy procentowe, to destabilizuje banki, ponieważ powoduje powstanie na ich bilansach niezrealizowanych strat. Ten skutek podniesienia stóp procentowych jest o tyle istotniejszy, ponieważ wraz ze spadkiem stóp procentowych rośnie przeciętny czas zapadalności inwestycji banku, przez co wartość ich aktywów zmienia się silniej w odpowiedzi na wzrost stóp procentowych.
W rozdziale czwartym pokazano również, jak zmiana w preferowanej strukturze portfela gospodarstw domowych i firm zmienia możliwość kreowania kredytu przez banki. To właśnie zmiana tej preferowanej struktury portfela pod wpływem nowych informacji prowadzi do paniki bankowej i ograniczenia ekspansji kredytowej.
Ostatnie dwie kwestie, jakie poruszono w rozdziale, to rehipotekacja i system pełnej rezerwy z niedopasowaniem terminów zapadalności. Pokazano, jak rehipotekacja prowadzi do niestabilności sektora finansowego, ponieważ dochodzi do zwielokrotnienia roszczeń do jednego aktywa. Z tego powodu, gdy tylko jedna instytucja finansowa nie jest w stanie spłacić swoich zobowiązań lub zwrócić aktywa, które posłużyło jako zastaw w kolejnych transakcjach w łańcuchu, wtedy instytucje nie zawierające transakcji z podmiotem, który nie może uregulować swoich zobowiązań, również są narażone na straty.
Pokazano również, dlaczego w systemie, gdzie banki utrzymują pełną rezerwę, a jedynie stosują praktykę niedopasowania terminów zapadalności, nie będzie dochodzić do ekspansji kredytowej i zaniżenia stopy procentowej. Będzie dochodzić do zmiany w nachyleniu krzywej dochodowości, a także banki są narażone na ryzyko wyniakające z niedopasowania terminów zapadalności, ale ich problemy mają ograniczony wpływ na gospodarkę.
Oprócz pozytywnego zweryfikowania hipotez, w tej pracy rozwinięto również ATCK. Po pierwsze, została ona przeformułowana w sposób, który pozwala uniknąć kłopotów analitycznych wynikających z trójkąta Hayeka. Zamiast tego skupiono się na tym, jakiego rodzaju projekty inwestycyjne będą rozpoczynane oraz jakiego rodzaju dobra kapitałowe i konsumpcyjne szczególnie będą produkowane pod wpływem ekspansji kredytowej i zaniżenia stopy procentowej.
Po drugie, omówiono istotę procesu konsumpcji kapitału. Pokazano, jak zaniżenie stóp procentowych prowadzi do wzrostu konsumpcji teraźniejszej kosztem przyszłej, osłabiając w ten sposób przyszły popyt konsumpcyjny. Pokazano również, jak również przesuwanie zasobów od produkcji dóbr kapitałowych do produkcji dóbr konsumpcyjnych.
Po trzecie, włączono do austriackiej teorii cyklu koniunkturalnego krzywą Phillipsa i za pomocą proponowanej w pracy teorii wyjaśniono, dlaczego jej nachylenie powinno zmieniać się.
Po czwarte, w pracy rozwinięto ATCK o analizę konsumpcji. Dotąd w pracach ekonomistów szkoły austriackiej najczęściej patrzono na zagregowane wydatki konsumpcyjne. Po raz pierwszy dokonano dezagregacji konsumpcji, jej systematycznej analizy i włączenia do teorii cyklu koniunkturalnego w ramach teoretycznych rozważań szkoły austriackiej. W pracy poszerzono analizę o to, jak zmienia się konsumpcja na przestrzeni cyklu koniunkturalnego. Na podstawie teorii, jak i badań empirycznych pokazano, że w trakcie fazy ożywienia przede wszystkim rośnie popyt na trwałe dobra konsumpcyjne. Po raz pierwszy dokonano dezagregacji konsumpcji, jej systematycznej analizy i włączenia do teorii cyklu koniunkturalnego w ramach teoretycznych rozważań szkoły austriackiej. Pokazano również, jak zaniżanie stóp procentowych destabilizuje konsumpcję.
Po piąte, poszerzono analizę funkcjonowania sektora bankowego i finansowego przez szkołę austriacką. Austriacy w swoich analizach sektora bankowego, co zostało zaznaczone w treści pracy, wykorzystują mnożnik pieniężny. Tymczasem pierwotnie Mises i Hayek nie korzystali z tej koncepcji, a ich teorie monetarne pokazywały, że nie ma prostej zależności między ilością rezerw w gospodarce a podażą pieniądza.
Po szóste, w rozdziale czwartym dokonano ogólnej analizy zależności między sektorem realnym i finansowym. W ramach ATCK problemy sektora finansowego wynikają przede wszystkim z problemów sektora realnego. Jeśli tylko inwestycje i wyceny aktywów są poprawne, wtedy banki nie ponoszą strat kredytowych, na które nie są przygotowane i nie musi dojść do załamania się sektora finansowego.
Po siódme, przeanalizowano funkcjonowanie procesu rehipotekacji i pokazano, jak sprawia on, że system finansowy staje się mniej stabilny, ponieważ ta praktyka zwiększa ilość instytucji, które są narażone na straty, wynikające z błędów popełnionych przez jedną instytucję finansową zaangażowaną w łańcuch transakcji.
This dissertation examines how deposit creation by banks and how recommendations for monetary policy derived from New-Keynesian macroeconomic models (hereafter NKMM) will induce central bankers to make wrong decisions. This work is theoretical in nature. Empirical studies are not conducted in it, but such studies are cited. The work formulates the author's interpretation of Austrian business cycle theory (hereafter ABCT) and develops an Austrian analysis of the financial and banking sectors. The NKMM was analyzed from the perspective of the ABCT to show what the consequences of following New-Keynesian models in monetary policy would be. The main hypothesis of the paper is: the analytical framework and concepts of mainstream economics overlooks important issues of economic reality. Two supporting hypotheses were also posed:
1. The theoretical underpinnings of monetary policy lead central banks to formulate misguided goals and pursue misguided monetary policies that induce market players to make the wrong decisions.
2 Central banks should abandon influencing market interest rates and focus on regulating credit and business practices that destabilize the financial sector.
All hypotheses were positively verified.
The work is divided into four chapters. The first chapter is dedicated to presenting the Austrian theory of planning, interest, capital and ABCT. This chapter lays the foundation for the analyses in subsequent chapters in the work. The negative impact of credit creation and interest rate understatement on resource allocation in the real economy is shown, prompting firms to embark on investments planned for a longer period, as well as on a larger scale, requiring more factors of production. The process of capital consumption is also explained, and ABCT is expanded to include an analysis of consumption during the business cycle.
Chapter two analyzes the NKMM, outlines its construction and shows why making monetary policy decisions and setting interest rates by the central bank will lead to boom-bust cycles and the negative consequences of setting interest rates too low. The following subsections show: 1) what the interest rate is in the NKMM; 2) what problems are associated with the concept of rigid prices; 3) what problems the central bank encounters when it tries to estimate the productivity dynamics of the economy; 4) it is shown that the zombification of economies around the world is a consequence of the lowering of interest rates; 5) it is shown that the ABCT explains why studies measuring the slope of the Phillips curve can show that the curve sometimes has a negative slope. Monetary expansion leads to a spurious economic structure. In the long term, monetary expansion leads to structural unemployment in the first place.
The third chapter is dedicated to analyzing the functioning of the financial sector and the influence of the central bank on the banking sector. It is shown that the banking sector can conduct credit expansion on its own and is able to lower the interest rate without the help of the central bank. Money creation was also considered, not only through the creation of credit for companies and households, but also in transactions between financial entities, such as the creation of deposits in transactions between banks and the provision of lines of credit to non-bank financial institutions. According to the analysis, credit expansion stops when demand for credit falls or banks incur losses.
The central bank influences the financial sector and interest rates because it is a big player - an entity that is insensitive to losses - that can always supply commercial banks with any amount of reserves at terms it sets. In doing so, it provides alternative rates at which banks can obtain financing or the income that banks can always earn from the central bank. Since the central bank theoretically can't go bankrupt, it also doesn't have to adjust interest rates for any change, as long as central bankers are willing to do so or aren't forced by law.
Finally, it has been shown that if commercial banks were not allowed to create money, and every time they want to lend, they must first accumulate the same amount of savings as the amount of the loan, then the central bank can meet all the demand for reserves at the interest rate it sets. However, in such a system, where banks theoretically maintain a 100 percent reserve, there will still be a lowering of the interest rate and a boom-bust cycle.
Chapter four shows how problems in the real sector translate into the functioning of the financial sector, and shows how fractional reserve destabilizes the financial sector. Malinvestment means that some firms will not be able to repay their loans, forcing banks to reduce credit expansion as they incur losses. It has also been shown that malinvestments contribute to a bank's greater vulnerability to crises, as banks misjudge the need for reserves to cover loan losses during credit expansion. Moreover, after a period of low interest rates, when the central bank raises interest rates significantly in response to inflation, this destabilizes banks because it creates unrealized losses on their balance sheets. This effect of raising interest rates is all the more important because as interest rates fall, the average maturity of a bank's investments increases, making the value of their assets change to a greater degree in response to rising interest rates.
Chapter four also shows how a change in the preferred portfolio structure of households and firms changes the ability of banks to create credit. It is the change in this preferred portfolio structure under the influence of new information that leads to bank panics and a reduction in credit expansion.
The last two issues addressed in the chapter are rehypothecation and the full reserve system with maturity mismatching. It is shown how rehypothecation leads to instability in the financial sector because there is a multiplication of claims to a single asset. For this reason, when only one financial institution is unable to pay its obligations or return an asset that has served as a pledge in subsequent transactions in the chain, then institutions that do not transact with an entity that cannot pay its obligations are also exposed to losses.
It is also shown why in a system where banks maintain full reserves and only practice maturity mismatching, there will not be credit expansion and interest rate undershooting. There will be a change in the slope of the yield curve, and also banks are exposed to risks arising from maturity mismatches, but their problems have a limited impact on the economy.
In addition to positively verifying the hypotheses, this work also developed the ABCT. First, it has been reformulated in a way that avoids the analytical difficulties arising from Hayek's triangle. Instead, the focus has been on what kinds of investment projects will be started and what kinds of capital and consumer goods in particular will be produced under the impact of credit expansion and lowering of an interest rate.
Secondly, the essence of the capital consumption process is discussed. It is shown how the lowering of interest rates leads to an increase in present consumption at the expense of future consumption, thus weakening future consumption demand. It was also shown how resources shift from the production of capital goods to the production of consumer goods.
Thirdly, the Phillips curve was incorporated into Austrian business cycle theory and, with the help of the theory proposed in the paper, explained why its slope should change.
Fourth, the paper expanded ABCT to include analysis of consumption. Until now, the work of Austrian School economists has mostly looked at aggregate consumption spending. This is the first time consumption has been disaggregated, systematically analyzed and integrated into business cycle theory within the theoretical framework of the Austrian School. The paper extends the analysis to include how consumption changes over the business cycle. On the basis of theory as well as empirical research, it was shown that during the expansion phase, demand for durable consumer goods increases mostly. It was also shown how the lowering of interest rates destabilizes consumption.
Fifth, the Austrian school's analysis of the functioning of the banking and financial sector has been expanded. Austrians use the monetary multiplier in their analysis of the banking sector, as noted in the body of the paper. Meanwhile, originally Mises and Hayek did not use this concept, and their monetary theories showed that there is no simple relationship between the amount of reserves in the economy and the money supply.
Sixth, the fourth chapter makes a general analysis of the relationship between the real and financial sectors. In the ABCT framework, the problems of the financial sector stem primarily from the problems of the real sector. As long as investments and asset valuations are correct, then banks do not suffer credit losses for which they are not prepared, and the financial sector does not have to collapse.
Seventh, it analyzed the functioning of the rehypothecation process and showed how it makes the financial system less stable, as this practice increases the number of institutions that are exposed to losses resulting from mistakes made by a single financial institution involved in a chain of transactions.
