Mieczysław Olszewski, „Duszpasterstwo parafialne w świetle programów duszpasterskich Episkopatu Polski 1967-2000”. Studium teologicznopastoralne, Białystok 2005, ss. 439, 83-91931-93-5 [recenzja]

W działalności duszpasterskiej, która jest zbawczym pośrednictwem Kościoła, należy brać pod uwagę zarówno element Boski jak i ludzki, czyli naturę człowieka z jej ograniczonymi możliwościami. Z uwagi na złożoność przedmiotu oddziaływania duszpasterskiego, rozsądna praca duszpasterzy powinna być przemyślana i dostosowana do ludzkich możliwości, aby Boski element łaski mógł się jak najbardziej uwidocznić. Stąd istnieje potrzeba programowania duszpasterskiego, przemyślanego i dostosowanego do sytuacji, w jakiej aktualnie znajduje się Kościół. Właściwym krokiem dla rozsądnej działalności duszpasterskiej są więc odpowiednio przemyślane i dostosowane do sytuacji programy duszpasterskie (...).