Tu sobie usiądźmy, czyli o sposobach rozpoczynania wywiadu

"Rozpocznę od fragmentu dialogowanego wstępu znanych dziennikarzy do ich współautorskiej antologii wywiadów: Piotr Mucharski: Pozwolisz, Kasiu, że to ja zadam pierwsze pytanie... Katarzyna Janowska: Przecież już dawno nie walczymy o to, które z nas zaczyna... PM: I tak wymyśliliśmy je wspólnie: czy nałóg rozmowy jest szkodliwy? KJ: Nam sprzyjał, [...]’ Te krótkie wymiany dialogowe dwójki dziennikarzy, którzy mówią o sobie, że są „nałogowo uzależnieni od rozmów”, zdradzają kanoniczną zasadę funkcjonowania gatunku - wywiad zawsze rozpoczyna dziennikarz. To on wymyśla i zadaje pytanie (w ich przypadku, wymyślają je we dwójkę i decydują, kto z nich ma je zadać osobie, z którą wywiad jest przeprowadzany). Przytoczone wyżej wypowiedzi zdradzają także metodę prowadzenia rozmów - jest to ich wewnętrzna współpraca. W artykule chcę pokazać takie realizacje wywiadu, w których praktyka jest zupełnie odmienna. Skupię się bowiem na początkach, fragmentach inicjalnych, które rozpoczynają się od wypowiedzi bohatera wywiadu. Mam nadzieję, że to pozwoli zaprezentować kilka elementów istotnych dla samego gatunku." (fragm.)