Przestępczość narkotykowa w Polsce w latach 1985-1996 w świetle danych statystyki policyjnej oraz sądowej

Jak zauważył to już ponad dziesięć lat temu G.Kaiser „pomimo powszechnego dzisiaj zaliczania przepisów prawa karnego dotyczących środków odurzających do tzw. pozakodeksowego prawa karnego (Nebenstrafrecht), stanowią one, tak ze względu na wysokość przewidzianych w nich sankcji karnych, jak i częstotliwość ich stosowania w praktyce, jeden z podstawowych problemów współczesnej polityki karnej”1. Abstrahując w tym miejscu od nasilającej się od wielu lat dyskusji na temat racji i sensu posługiwania się prawem karnym dla rozwiązywania problemów, jakie we współczesnych społeczeństwach stwarzają środki odurzające i substancje psychotropowe2, sformułowanie powyższe stwierdza dwa fakty. Przede wszystkim przestępstwa stanowiące naruszenia przepisów prohibicji zakazujących wszelkich - poza uzasadnionymi względami ściśle medycznymi - form obrotu środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi oraz ich posiadania (czyli tzw. „przestępstwa prohibicyjne”, tworzące wraz z przestępstwami pospolitymi popełnianymi przez osoby będące użytkownikami narkotyków - czy to pod bezpośrednim ich wpływem, czy dla ich zdobycia - kategorię przestępstw, którą określić można mianem przestępczości narkotykowej3) stanowią dzisiaj z czysto ilościowego punktu widzenia niezwykle istotny problem dla organów ścigania i wymiaru sprawiedliwości w większości demokracji zachodnich[...]