O rozmowie urzędowej : uwagi po lekturze książki Mariusza Rutkowskiego "Rozmowa urzędowa. Analiza konwersacyjno-dyskursywna" (Warszawa 2015, 314 s.)

Rozwojowi sfery administracyjno-prawnej państwa towarzyszy kształtująca się przez wieki specyficzna odmiana języka ogólnego, oficjalnego, którą określa się zwykle jako polszczyznę urzędową, czyli odmianę ujawniającą się przede wszystkim w piśmiennictwie użytkowym, w komunikacji w urzędach, biurach czy kancelariach. Nazywa się ją także polszczyzną kancelaryjno-urzędową, retoryczno-urzędową, prawną (z dwiema odmianami: prawnych przepisów i prawnych norm), odmianą prawniczą, wreszcie stylem regulująco-komunikującym. Dodatkową niejasność wprowadza, jak widać, nomenklatura językoznawcza, która każe widzieć tu albo odmianę, albo styl, albo czasami po prostu język.