Lord Jim w krytyce anglosaskiej

Historia recepcji Lorda Jima na Zachodzie w przeciągu ponad stu lat zdaje się potwierdzać przekonanie Wolfganga Isera, iż znaczenia tekstów literackich powstają w procesie lektury i są one „produktem interakcji tekstu i czytelnika”. Badanie różnorodnych reakcji krytyków na tę powieść odkrywa fascynujący dialog czytelnika/krytyka z dziełem, które nie prezentuje każdemu obserwatorowi i w każdym momencie takiego samego wyglądu. „Nie jest pomnikiem monologicznie objawiającym swą ponadczasową istotę. Jest raczej jak partytura nastawione na wciąż odnawiający się rezonans lektury wyzwalającej tekst z materii słów”. Tekst Lorda Jima rozwijając zadziwiającą (jak na owe czasy) liczbę punktów widzenia, jednocześnie pozostawia wiele tzw. pustych miejsc, które krytycy starali się wypełnić poprzez poszczególne interpretacje. Rozległy korpus dzieł krytycznych wskazuje na kilka interpretacyjnych perspektyw, które osiągały swe apogeum lub częściowo zanikały na przestrzeni lat.