"Bywaj mi zdrowa, biedna cenzuro!" : niecenzuralność "Ody do młodości"

"W pamiętnym roku 1848, roku Wiosny Ludów, ukazało się ostatnie za życia Mickiewicza wydanie Ody do młodości, jak w wielu innych zresztą przypadkach - nawet bez jego wiedzy o tym edytorskim przedsięwzięciu. Oryginalność wydania nie ograniczała się do niebłahego przecież faktu dwujęzyczności utworu sygnalizowanej już w tytule: „Oda do młodości" przez Adama Mickiewicza. Ode an die Jugend. [Lwów 1848]; potęgował ją tajemniczy adres wydawniczy: „W Księgami i składzie sztuk pięknych Braci Jeleniów w Przemyślu. Z wolnej prasy Instytutu Stauropigiańskiego”, w którym - jak widzimy - ważne dla tłumacza i edytora okazało się podkreślenie chwilowego uwolnienia prasy spod tyranii cenzury." […] (fragm.)