Ksiądz dr Gustaw Piotr Klapuch (1929-2006)

"Ksiądz dr Gustaw Klapuch był ceniony za swoje walory osobiste: świetną prezencję i ogólną kulturę bycia oraz wyjątkowe uzdolnienia oratorskie. Zyskał uznanie Jana Miodka, profesora i dyrektora Instytutu Filologii Polskiej Uniwersytetu Wrocławskiego, który „takiego bogactwa języka i głębi myśli jeszcze na ambonie nie słyszał”. Nazwał on księdza dra Gustawa Klapucha „swoim mistrzem słowa”. Jak wyznał: „W znacznym stopniu z zapatrzenia się w niego i zasłuchania” zbudował „cały swój warsztat wykładowcy uniwersyteckiego i telewizyjnego”, bo „ten niezwykły kapłan, ogarnięty przez całe życie żarliwą pasją i perfekcyjnością we wszystkich poczynaniach był wyjątkowo wierny ewangelicznemu posłaniu Jezusa z Nazaretu”. Jego zdaniem, to właśnie uczyniło z niego „płomiennego orędownika praw człowieka w Kościele”. W czasie studiowania jego curriculum vitae zauważył on, że „zderzenie jego racji, dziś – wydawałoby się, tak oczywistych i odpowiadających ustaleniom II Soboru Watykańskiego – z obskurantyzmem części ówczesnej hierarchii kościelnej – wywołuje wrażenie szokujące, tak jak nie może szokować nas kontrast sal wykładowych i rekolekcyjnych audytoriów Katowic, Krakowa, Wrocławia, Warszawy, Łodzi czy Poznania, które znalazły się na jego profesorsko-kaznodziejskiej drodze z... kaplicy cmentarnej w Tarnowskich Górach, zaadoptowanej na kościół, będący miejscem jego duszpasterzowania przez 32 lata”. I pytał: „Rodzi się w człowieku bunt: czy tak zawsze musi być? Czy zawsze musi być trudno Teilhardom de Chardinom, Rahnerom, Lubacom, Congarom, Tischnerom, Musiałom i tylu innym wybitnym teologom?”. Proboszcz od św. Józefa Robotnika w Tarnowskich Górach przyznał: „Przesunięcie mnie z pracy naukowej, dydaktycznej na uczelniach do pracy duszpasterskiej, i to w placówce małej, łatwej do ogarnięcia, otwierało przede mną nową szansę: mogłem przejść od teorii do praktyki, do wcielania w życie głoszonych zasad” (fragm.)