Samuel: ostatni sędzia Izraela

Epokę Samuela poprzedziły czasy Sędziów, które ukazały krytyczny stan polityczny plemion Izraela w tamtych czasach. Powołanie przez Boga Samuela (1 Sm 3) rozpoczęło nową erę dla narodu wybranego. Eli, sprawując urząd sędziego i najwyższego kapłana, nie był w stanie zagwarantować jedności rozproszonym plemionom. Porażka w walce z Filistynami i utrata Skrzyni Przymierza dopełniły miary nieszczęścia. Po dwudziestu latach życia w ukryciu Samuel wkracza na scenę historii biblijnej (1 Sm 7,2–13,24). Namaszcza on Saula z plemienia Beniamina na króla i w ten sposób zapoczątkowuje epokę monarchiczną w dziejach Izraela. Obowiązkiem króla było zjednoczenie rozproszonych plemion i stworzenie wystarczającej siły militarnej do pokonania Filistynów lub innych wrogów. Król cieszył się spodziewanymi sukcesami militarnymi, ale użył nadmiernego autorytetu, gdy uzurpował sobie kompetencje kapłana (1 Sm 13,13). Następnie nie podporządkował się heremowi, czyli nakazowi całkowitej eksterminacji ludu i żywego inwentarza Amalekitów (1 Sm 15,9). Takie postępowanie doprowadziło do odrzucenia Saula przez Jahwe, który wybrał innego sługę – Dawida. Samuel, posłuszny Jahwe, potajemnie namaścił Dawida w jego rodzinnym Betlejem na władcę (1 Sm 16,12). Dopóki żył Samuel, Izraelem rządził Saul, ale po śmierci proroka sytuacja uległa radykalnej zmianie. Ostateczna klęska przyszła ze strony Filistynów. Wtedy to Saul został zabity na górze Gilboa. Po śmierci króla władzę sprawował Dawid, który okazał się wybawcą ludu. Misja Samuela została w końcu pomyślnie wypełniona. Udało mu się ustanowić władzę królewską w Izraelu, władzę, która okazała się niezbędna dla ocalenia narodu. Po nieszczęsnym królowaniu Saula nastał złoty czas rządów Dawida. Dawid stał się figurą Mesjasza, który miał przyjść, Jezusa Chrystusa.

Samuel’s epoch was preceded by the Judge’s times which showed the critical political condition of Israeli tribes in those days. God’s calling Samuel (1 Sam 3) began a new era for the Chosen People. Eli, holding the office of the Judge and the highest priest, was not in a position to guarantee the unity for the dispersed tribes. Failure in the fight against the Philistines and the loss of the Covenant Box filled the measure of misfortune. After twenty years of hidden life Samuel enters the scene of Biblical history (1 Sam 7,2–13,24). He anoints Saul of Beniamin tribe to be the king and thus initiates the monarchic epoch in Israeli history. The king’s duty was ti unite the dispersed tribes and to create a sufficient military force to defeat the Philistines or other enemies. The king enjoyed expected military successes but used undue authority when he usurped the competence of a priest (1 Sam 13,13). Then, he disobeyed the herem, i.e. the demand to exterminate totally the people and live stock of Amalekites (1 Sam 15,9). This conduct led to rejection of Saul by Yahweh who chose another servant – David. Samuel, obedient to Yahweh, secretly anointed David in his family town, Bethlehem, as the ruler (1 Sam 16,12). As long as Samuel had been alive, Israel ruled by Saul succeeded but when the prophet died the situation changed radically. The ultimate defeat came from the Philistines. It was then that Saul was killed on Mount Gilboa. After the king’s death, the ruling powers came to David who proved to be the saviour of the people. Samuels mission was finally successfully fulfilled. He managed to establish a royal power in Israel, a power that showed to be vital to save the nation. After the hapless Saul’s kingship there came the golden time of David’s rule. David became a figure of the Messiah to come, Jesus Christ.