Demographic determinants of self-care after myocardial infarction

Introduction: The low level of participation in cardiac rehabilitation of patients after myocardial infarction is one of the most important problems in cardiology. Participation in the cardiac rehabilitation process depends on many diverse factors and one of the fundamental ones is a self-care attitude. It is very important to find predictors which can effectively influence this attitude. If we can understand some of the self-care attitude predictors, we might be better prepared to lead a more effective and much faster form of rehabilitation. The presented studies relate to the above mentioned issues.Material and methods: The studies were performed on a group of 127 patients, 28 women and 99 men, after myocardial infarction, who were subjected to cardiac rehabilitation. The studies comprised filling out a questionnaire that appraises self-care and personal data. The results were then subjected to statistical analysis and discussion.Results: The study found that there is no correlation between the self care, age and socioeconomic status of the patients after myocardial infarction. There is a correlation between educational level and self care (0.01) and mental self care and gender (0.05). There is no correlation between general self care and gender.Conclusion: It resulted from the studies that along with the level of education the level of self care increases. Results suggest that the education of the patients after myocardial infarction can be an important factor influencing people’s self care. Results also indicate that women have a higher level of mental self care than men do. Although there was no relation between self care, age and socioeconomic status, the results show that there is a trend in this connection that might be important. Further research into this problem should be encouraged.

Wstęp: Sposób w jaki człowiek troszczy się o swoje życie, jego jakość i kształt uzależniony jest od wielu czynników. Analizując ich wpływ na zachowania jednostki względem własnego zdrowia nietrudno dostrzec, że istotne znaczenie mają tak podstawowe własności podmiotu jak wiek, płeć, wykształcenie czy też poziom dochodów jednostki. Przyjmując, że troska o siebie stanowi główny czynnik kształtujący poziom aktywności własnej jednostki w procesie rehabilitacji, zasadnym wydaje się założenie, że powyższe czynniki wpływać będą także na poziom troszczenia się o siebie. Ustalenie tych zależności było głównym celem niniejszego opracowania.Materiał i metody: Badaniami objętych zostało 127 osób, które przeszły zawał serca po raz pierwszy i nie miały innych poważnych chorób towarzyszących. Przebadanych zostało 28 kobiet i 99 mężczyzn. Badanie polegało na wypełnieniu kwestionariusza KTS mierzącego poziom troski o siebie oraz metryczki pozwalającej ustalić wiek, płeć, wykształcenie oraz poziom dochodu na jednego członka rodziny badanego.Wyniki: Uzyskane wyniki badań, pozwalają stwierdzić, iż nie ma istotnego związku między wiekiem i poziomem dochodu a troską o siebie i jej rodzajami. Istnieje związek na poziomie istotności 0,01 między poziomem wykształcenia a poziomem i rodzajami troski o siebie. Badania nie wykazały związku między płcią a ogólnym poziomem troski o siebie. Istnieje natomiast związek na poziomie istotności 0,05 między płcią a troską o funkcjonowanie psychiczne. Wnioski: Z przeprowadzonych badań wynika, że wraz z poziomem wykształcenia wzrasta poziom troski o siebie. Tym samym edukacja pacjenta w rehabilitacji kardiologicznej, może być jednym z podstawowych i najprostszych środków oddziaływania, zwiększających jego poziom troszczenia się o siebie. Wiek i poziom dochodów okazały się nie mieć istotnego znaczenia dla troski o siebie jednak w przypadkach obu zmiennych daje się zaobserwować pewne tendencje, które skłaniać powinny do dalszych analiz. Płeć nie ma znaczenia dla ogólnego poziomu troski o siebie, jednak kobiety istotnie bardziej troszczą się o swoje funkcjonowanie psychiczne niż mężczyźni.