Via Veritatis: Learning to Trust with John Henry Newman

This work summarizes the moments in which John Henry Newman experienced a personal conversion, which led him to a greater trust in Providence. As he writes, these moments became a kind of manifestation of God’s truth in his life. The first moment occurred when, at the age of fifteen, he came to know that God was constantly with him. He grew aware of a second conversion, when he experiences the weakness and death of his sister, which compelled him to move away from the intellectual perfectionism of the evangelical faith he professed. The third moment came after the rejection of the Oxford Movement, when Newman arrived at the conclusion that it was not the Anglican Church, but the Catholic Church, that possessed all of Christian truth and tradition. Finally, the fourth moment of conversion emerged in Newman’s Catholic period, when he was confronted with the definition of papal infallibility and showed himself to be in some contradiction with the authority of the Church. These moments allowed us to define the concept of trust in Newman’s teachings and life. We follow this author in his itinerary of reflection to underline that, although in the Catholic Church trust is related to faith and is observed in pastors, this trust is never contrary nor subjected to reason.

Artykuł przedstawia najważniejsze doświadczenia osobistego nawrócenia Johna Henry’ego Newmana, które doprowadziły go do większego zaufania Opatrzności. Jak sam pisze, doświadczenia te stały się swoistą manifestacją Bożej prawdy w jego życiu. Pierwsze doświadczenie miało miejsce, gdy w wieku piętnastu lat uświadomił sobie, że Bóg jest stale przy nim. Drugi moment nawrócenia nastąpił, gdy doświadczył słabości i śmierci swojej siostry, co zmusiło go do odejścia od intelektualnego perfekcjonizmu wyznawanej wiary ewangelicznej. Trzeci ważny moment pojawia się po odrzuceniu ruchu oksfordzkiego, kiedy Newman dochodzi do wniosku, że to nie Kościół anglikański, lecz Kościół katolicki posiada całość chrześcijańskiej prawdy i tradycji. Wreszcie czwarte doświadczenie przychodzi w okresie katolickim Newmana, kiedy po konfrontacji z definicją nieomylności papieskiej odkrywa, że stoi w pewnej sprzeczności z autorytetem Kościoła. Wymienione doświadczenia pozwoliły zdefiniować pojęcie zaufania w nauczaniu i życiu Newmana. Podążamy za tym autorem na trasie jego refleksji, aby podkreślić, że chociaż w Kościele katolickim zaufanie jest związane z wiarą i postawą pasterzy, to jednak nigdy nie jest ono ani sprzeczne z rozumem, ani mu podporządkowane.