“Nie zdołam wejść w jej buty ani los”. O biografii jako auto/biografii w twórczości drugiego pokolenia

Artykuł proponuje nową perspektywę w badaniu auto/biograficznej twórczości potomków ocalałych z Zagłady, tj. potraktowanie biografii jako modusu drugopokoleniowej autobiografii. Na podstawie analizy książki Agaty Tuszyńskiej Oskarżona: Wiera Gran (2010) o ocalałej z Zagłady żydowsko-polskiej śpiewaczce autorzy argumentują, że w tym przypadku biografia ocalałej staje się laboratorium rozumienia własnego doświadczenia dla przedstawicielki pokolenia postpamięci. Artykuł ponadto pokazuje, jak w heterogenicznej formie gatunkowej auto/biografii niczym w soczewce skupiają się podstawowe problemy zarówno refleksji o Zagładzie, jak i badań nad życiopisaniem: kwestie identyfikacji, stosowności, wiktymizacji, autentyczności, prawdziwości czy konstruktów kulturowych dotyczących płci.

This paper offers a new perspective on the life narratives produced by second-generation Holocaust survivors – specifically, it proposes to consider the genre of biography to be a distinctive mode of second-generation autobiography. In its detailed analysis of Vera Gran. The Accused (2010; English translation 2013), a story of the Jewish-Polish star chanteuse and Holocaust survivor Vera Gran, the essay argues that the survivor’s biography becomes Tuszyńska’s laboratory of the self: an opportunity for the member of the postmemory generation to understand her very own experience. The paper also demonstrates how auto/biography – this essentially heterogenic life narrative – may successfully address some of the key issues for both Holocaust and life-writing studies: self-/other-identification, appropriateness, victimisation, authenticity, truthfulness, and gender-related constructs.