3D technology as a tool to improve the wellbeing of children and adolescents with autism spectrum disorder

Pojawienie się nowych technologii pozwoliło nam uczestniczyć w trwającym procesie globalizacji. Potrzeba przystosowania się i zrozumienia nowych sposobów życia związanego z wykorzystywaniem technologii jest wyzwaniem. Niniejsze opracowanie ma na celu analizę możliwości wykorzystania technologii 3D wśród dzieci z zaburzeniami ze spektrum autyzmu (ASD). Podstawą tego projektu było wykorzystanie kreatywności jako sposobu na poprawę samopoczucia dzieci i młodzieży. Starano się zatem przyjrzeć ich umiejętnościom radzenia sobie z zadaniami rozwojowymi zarówno w środowisku 3D, jak i naturalnym (np. w zakresie komunikacji twarzą w twarz). W artykule przywołano teoretyczne psycho-dydaktyczne ramy wykorzystania technologii 3D w optymalizacji rozwoju młodszych pokoleń z ASD. Na podstawie wcześniejszych badań można podejrzewać istnienie pozytywnego związku między korzystaniem z technologii 3D a rozwojem dzieci z ASD. Grupa badana: Dzieci i młodzież ze stwierdzonym zaburzeniem z kręgu autyzmu (N = 40) w wieku między 5. a 16. rokiem życia oraz minimum jeden rodzic (N = 40), a także nauczyciele pracujący w projekcie (N = 16). Badanie miało charakter eksploracyjny i pilotażowy. Przeprowadzono trening pracy z drukarką 3D. W treningu uczestniczyła młodzież wraz z rodzicem. W badaniu wykorzystano metodologię jakościową. Wstępne wyniki przedstawiane są na podstawie raportów rodziców i nauczycieli. Wskazywali oni na rozwój umiejętności społecznych i zainteresowań dzieci z ASD. Co więcej, rodzice i nauczyciele zauważyli poprawę komunikacji z dziećmi i młodzieżą po przeprowadzonym oddziaływaniu. Oczywiście można postawić pytanie, czy był to efekt specyficznej technologii 3D, czy raczej trening był tylko pretekstem do nawiązania komunikacji zgodnie z koncepcją epizodów wspólnego zaangażowania.