HOST-PARASITE COEVOLUTION: BONG JOON-HO’S URBAN SMELLSCAPES AND CONTAGIOUS TOUCH

This paper is an exploration of some of the modes of haptic visuality, smell, touching, being touched and contagious contact in contemporary South-Korean cinema through Bong Joon-ho’s (봉준호) Oscar-awarded 기생충 (Gisaengchung, Parasite) (2019) and his earlier film 괴물 (Gwoemul, The Host) (2006), films that, I would argue, are the most prominent examples and a culmination of the embodied visuality within the contemporary South-Korean cinema. Both films operate as the studies of the internalized forms of capitalism, a phenomenon that, according to Bong Joon-ho (봉준호), “before it’s a massive, sociological term, is just our lives”. This paper looks into the manifestations of internalized capitalism in the everyday lives of Bong Joon-ho’s (봉준호) characters, as well as spatio-temporal structures that, I would argue, best reflect the process of internalization.

Niniejszy tekst opisuje badanie niektórych rodzajów widzenia haptycznego, zapachu, kontaktu, bycia dotykanym i zaraźliwego dotyku we współczesnym południowokoreańskim kinie na przykładzie filmów Bong Joon-ho – wcześniejszego The Host (2006) i oskarowego The Parasite (2019). Filmy te, zdaniem Autorki, stanowią najbardziej znaczące przykłady kumulacji ucieleśnionej wizualności współczesnego południowokoreańskiego kina. Obydwa filmy służą za studium uwewnętrznionych form kapitalizmu, zjawiska, które, zdaniem Bong Joon-ho, “nim stanie się uogólnionym terminem socjologicznym, stanowi po prostu nasze życie”. Artykuł przygląda się zatem manifestacjom uwewnętrznionego kapitalizmu w codziennym życiu bohaterów Bong Joon-ho, jak i strukturom przestrzenno-czasowym, które, zdaniem Autorki, najlepiej odzwierciedlają proces uwewnętrzniania.