Zrównoważony rozwój społeczno -gospodarczy: idea a uwarunkowania realizacji (w świetle encykliki papieża Franciszka – laudato si’)

Wieloaspektowa i alarmistyczna Encyklika Papieża Franciszka jest bardzo przekonująca. Papież bardzo obrazowo przedstawia niepokojąco zły i pogarszający się stan środowiska przyrodniczo-klimatycznego oraz jego skutki społeczno- gospodarcze, w tym pogarszające się warunki życia ludzi i rozszerzające się ubóstwo. Omawia również przyczyny tej sytuacji, podkreślając, między innymi, brak właściwej polityki społeczno-gospodarczej (polityka ekologiczna powierzchowna i pozorna), w ujęciu globalnym (brak programów zrównoważonego i zintegrowanego rozwoju). Niestety, jak stwierdza Papież Franciszek – polityka międzynarodowa jest podporządkowana technologii i finansom, co sprowadza się do rabunkowej eksploatacji zasobów, często dokonywanej przez uzbrojony w nowoczesne technologie kapitał międzynarodowy. Doprowadzić to może nie tylko do drastycznego wyczerpania się zasobów i katastrofy ekologicznej, ale również do nowych i niszczących wojen o zasoby. Poza tym, Papież podkreśla nieskuteczność światowych negocjacji i porozumień osiągniętych na szczytach klimatycznych oraz powszechną dominację zasady maksymalizacji zysku (chciwość biznesu i osób prywatnych), co zawsze jest ze szkodą dla środowiska naturalnego. Encyklika zawiera również wątki optymistyczne, zwłaszcza w rozdziale czwartym i szóstym (ostatnim), w którym Papież mówi o ekologii ludzkiej (ekologii człowieka) i nawołuje do nawrócenia ekologicznego, co jest niejako powinnością chrześcijan posiadających liczące już ponad dwa tysiące lat bogactwo duchowości.

Multifaceted and alarmist encyclical of Pope Francis is very convincing. Pope vividly shows disturbingly poor and deteriorating state of natural environment and climate and its socio-economic impact, including the deteriorating living conditions of the people and expanding poverty. It also discusses the causes of this situation, highlighting, among others, lack of a proper socio-economic policy (environmental policy is superficial and apparent), including its global basis (lack of programs for sustainable and integrated development - authors postscript). Unfortunately, as Pope Francis says - international politics are reliant on technology and finance, which amounts to overuse of resources, including often carried out by armed with modern technology international capital. This may lead not only to a drastic depletion of resources and environmental disaster, but also to new and devastating wars for resources. Besides, the Pope highlights the ineffectiveness of global negotiations and agreements reached at the climate summits, and universal domination of the principle of maximizing profit (greedy businesses and individuals), which is always to the detriment of the environment. The encyclical also contains optimistic topics, especially in the fourth and sixth (last) chapter, when the Pope speaks about human ecology and calls for an ecological conversion, which is a kind of duty for Christians who have two thousandth wealth of spirituality.