„Wszystko, co straszne, pragnie naszej miłości”. „Inny” posthumanizmu w ujęciu (post)sekularnym. (Przyczynek)

Autorka, na przykładzie analizy filmu Biały Bóg (2014) Kornéla Mundruczó, proponuje (post)sekularną wykładnię posthumanizmu. W tym ujęciu stawką byłoby zrozumienie nie-tożsamości (różnicy) nie w perspektywie religijnego/antropocentrycznego szowinizmu (słusznie krytykowanego przez posthumanistów), ale w perspektywie kenosis: jako gotowości transcendowania/transgresji granic własnej podmiotowości, niezależnie od przynależnych jej atrybutów: Bios czy Zoe, i rzeczywistego otwarcia na Innego. Gest kenosis stanowiłby tym samym dekonstrukcję zarówno procesu „wykluczania”, jak i „oikoizacji” (familiarnego oswajania) tego, co Obce (unheimlich). Afirmacja Obcego, konstytuująca się w akcie ontologicznej Miłości, ustanawia jako warunek porzucenie postawy zawłaszczającej i ekstatyczne wyjście „poza siebie”. Zdaniem autorki uznanie równości modusów istnienia bytów ludzkich i nie-ludzkich, zgodne z postulatem posthumanizmu, powinno spotkać się z (post)sekularną afirmacją nieprzeniknioności (każdego) Innego.

The author, using the example of the analysis of the film White God (2014) by Kornel Mundruczó, proposes a (post)secular interpretation of post-humanism. In this approach, at stake is the understanding of non-identity (difference) not in the perspective of religious/anthropocentric chauvinism (rightly criticized by post-humanists), but in the perspective of kenosis: as a transcendence/transgression of the limits of one’s subjectivity, regardless of its attributes: Bios or Zoe, and true opening to the Other. The gesture of kenosis would thus be a deconstruction of both the process of “exclusion” and “oikoization” (familiarization) of the Other (unheimlich). The affirmation of the Other, constituting itself in the act of ontological Love, establishes as conditions the abandonment of the attitude of appropriation and the ecstatic emerging “beyond oneself”. In author’s opinion, the recognition of the equality of modes of existence of human and non-human beings, in accordance with the postulate of post-humanism, should meet with the (post)secular affirmation of the inscrutability of (each) Other.