Determination of the railway retaining wall dimensions and its foundation in difficult terrain and utility

The need arose to repair a retaining wall constructed in 1912, the side of which runs along a railway track with a length of 135 m. Crushed stone and lime mortar was used in its construction but there are no archival records of its geometry, inspection, and elements of design documentation or studies of subsoil geotechnical. Because of the need to define acceptable conditions for its service it was necessary to determine the shape and stability as well as its foundation. In the close vicinity of the wall, at its base a mountain river flows, and on the slope side on a narrow shaped shelf there is an international main line with very intense two-track rail traffic. In view of the extremely difficult conditions preventing engineers from the execution of any drilling near the wall, and due to its height of up to 7.5 m, as well as the inability to stop traffic on both tracks, the GPR method was used to determine the geometry of the wall, and the extent of bedrock layers. Using this technique, supported by outcrops and open pits in the vicinity of the wall, which were used as calibrators, it was possible to carry out the task under adverse terrain and functional conditions.

Zaistniała konieczność dokonania remontu muru oporowego wykonanego w 1912 roku. Badany mur został wykonany wzdłuż torów kolejowych na długości około 135 m, z kamieni łamanych na zaprawie wapiennej i brak było jakichkolwiek archiwalnych zapisów dotyczących jego geometrii, przeglądów oraz elementów dokumentacji projektowej i badań geotechnicznych podłoża gruntowego. Ponieważ wynikła konieczność określenia dopuszczalnych warunków jego użytkowania należało określić kształt i stateczność oraz sposób posadowienia. W bezpośrednim sąsiedztwie muru, u jego podstawy płynie górska rzeka, a od strony skarpy na ukształtowanej wąskiej półce odbywa się bardzo intensywny ruch kolejowy na dwutorowej magistrali międzynarodowej. W związku z bardzo utrudnionymi warunkami uniemożliwiającymi wykonanie wierceń w pobliżu muru, o wysokości dochodzącej do 7,5 m, i brakiem możliwości wstrzymania ruchu na obu torach, zastosowano metodę georadarową w celu określenia geometrii muru, jak i zasięgu warstwy podłoża skalnego. Użycie tej techniki poparte odkrywkami kalibrującymi w sąsiedztwie muru dało możliwość wykonania postawionego zadania w niekorzystnych warunkach terenowo użytkowych.