Recepcja myśli Sørena Kierkegaarda w filozofii Józefa Tischnera

Celem artykułu jest pokazanie źródeł filozoficznej inspiracji Ks. Józefa Tischnera w tekstach Sørena Kierkegaarda. W oczach Tischnera Kierkegaard jawił się jako głęboki znawca ludzkich spraw, ale również jako wykwintny, subtelny pisarz romantyczny. W wyszukanej metaforyce duńskiego filozofa Tischner poszukuje materiału do opisania sieci niemalże nieuchwytnych związków wartości, norm, obyczajów, którymi opleciona jest jednostka ludzka w jej codziennym życiu. Tę sieć krakowski filozof nazywa trudną do przezwyciężenia tzw. „małą aksjologię codzienności”. Nie wnika przy tym w całą strukturę bardzo złożonej filozofii egzystencji Sørena Kierkegaarda, lecz korzystając z quasi-fenomenologicznych opisów tego ostatniego dokonuje własnych analiz z dziedziny filozofii dramatu i filozofii spotkania. Szczególnie wiele uwagi poświęca fenomenowi egzystencjalnej rozpaczy, wchodząc do pewnego stopnia w spór z Kierkegaardem. W końcowej części artykułu wskazujemy na filozoficzne rozbieżności obu filozofów, które mają swe źródło w odmiennych wyznaniach chrześcijańskich jak i historycznej odmienności kultur narodowych.