Medialne igrzyska. O językowych i pozajęzykowych sposobach nobilitowania i deprecjonowania sportowców na przykładzie relacji z Letnich Igrzysk Olimpijskich z Rio de Janeiro

Igrzyska olimpijskie odbywają się nie tylko na stadionach, ale są też tematem mediów, które prześcigają się w tym, jak w sposób rzetelny, ale też przykuwający uwagę i budzący emocje kibiców opowiedzieć o rywalizacji sportowców. Opowieść ta, przybierająca najczęściej formę komentarza sportowego, dokonuje się zarówno w sferze werbalnej, operującej językiem o określonym (nobilitującym bądź deprecjonującym) nacechowaniu emocjonalnym, jak też w warstwie wizualnej, gdy sportowcy prezentowani są w takich kontekstach sytuacyjnych, które możliwie najwierniej obrazują ich aktualny stan fizyczny czy emocjonalny. Połączenie tych obu warstw: językowej i pozajęzykowej, sprawia, że komentarz sportowy może być rozpatrywany w kategoriach komunikatu multimodalnego i znajduje zastosowanie zarówno w mediach drukowanych, operujących słowem pisanym i obrazem statycznym, jak i elektronicznych, które dodatkowo sięgają po obrazy ruchome (filmy czy interaktywne infografiki). To czyni z komentarza sportowego ciekawy obiekt analiz mediolingwistycznych, których wyniki są przedmiotem niniejszego opracowania.