Specyfika głównych ośrodków życia monastycznego w Galii w IV i V wieku

Postaciami kluczowymi dla monastycyzmu Galii w IV i V wieku są: św. Marcin z Tours, Sulpicjusz Sewer, Jan Kasjan, Romanus i Lupicynius. Monastycyzm galijski odsłania inne podejście niż zasady wypracowane na Wschodzie. W samej Galii wykazuje również pewne zróżnicowanie. Monastycyzm Wschodu charakteryzował się tym, że był zdecydowanie ascetyczno-anachorecki, w odróżnieniu od monastycyzmu galijskiego o nastawieniu apostolsko-ewangelizującym. Oba te podejścia wcale się nie wykluczają, wręcz przeciwnie, uczą zasady jedności w różnorodności. Pokazują, że w życiu monastycznym chodzi o praktykowanie życia oddanego Bogu w pełnym jego wymiarze, zarówno duchowym, jak i cielesnym. Jednakże sposób realizacji tych założeń nie musi być wszędzie jednakowy, na szczyt prowadzi bowiem wiele dróg.

The key figures for Gaul’s monasticism in the fourth and fifth century are: Martin of Tours, Sulpicius Severus, John Cassian, Romanus and Lupicinius. Monasticism in Gaul reveals a different approach to the principles developed in the East. In Gaul itself, some diversity can be observed. Monasticism of the East had a strong ascetic-anchoritic character, unlike Gallic monasticism with its apostolic and evangelical attitude. These two approaches do not contradict each other, quite the reverse, they both teach the principles of unity in diversity. They show that monastic life is about practicing a life devoted to God in its full dimension; both spiritually and bodily. The way of putting into practice these principles does not have to be the same. There are many routes leading to the aim.