Gratia supponit naturam: Rola natury ludzkiej w realizowaniu powołania

In the article, the author deals with the problem of the relationship between human nature and divine grace from a philosophical perspective. In the first section, he presents the most important and currently most representative approaches to the relationship between nature and grace, emphasizing two statements. The first is theological, it emphasizes the corruption of human nature as a consequence of original sin, as a result of which human nature, by its “own strength”, is unable to open itself to God’s action. The second is typically philosophical, it emphasizes the autonomy of nature, according to which man, by his nature, can achieve supernatural goals by means of natural “means”. In the second section, the author deals with the interpretation of human nature, which must meet certain requirements in order to simultaneously maintain its autonomy and, on the other hand, be able to cooperate with divine grace. In the last section, he presents the main areas of realization and perfection of human nature, which include intellectual knowledge, freedom, love, and morality. Such natural dispositions of man are the proper field on which grace is “built”.

W artykule autor podejmuje problem relacji natury ludzkiej do łaski Bożej z perspektywy filozoficznej. W pierwszym punkcie przedstawia najważniejsze i najbardziej reprezentatywne ujęcia relacji między naturą a łaską, uwydatniając dwa stanowiska. Pierwsze teologiczne – podkreślające zepsucie natury wskutek grzechu pierworodnego, w wyniku czego natura ludzka o „własnych siłach” nie jest w stanie otworzyć się na działanie Boga. Drugie typowo filozoficzne – podkreślające autonomię natury, w myśl której człowiek ze swej natury może za pomocą „środków” naturalnych osiągać cele nadprzyrodzone. W drugim punkcie zajmuje się interpretacją natury ludzkiej, która musi spełniać określone wymogi, aby jednocześnie zachować swoją autonomię, a z drugiej strony być zdolną do współpracy z łaską Bożą. W ostatnim punkcie przedstawia główne obszary realizacji i doskonalenia się natury ludzkiej, do których zalicza poznanie intelektualne, wolność, miłość i moralność. Tego rodzaju dyspozycje naturalne człowieka są właściwym polem, na którym „buduje się” łaska.