Richard Hooker i obrona królewskiej supremacji

Richard Hooker (1554–1600) was an influential and famous figure in the Church of England and one of the most important theologians during the reign of Elizabeth I. Of the Lawes of Ecclesiastical Politie – Hooker’s best-known work – is a reply to the general theological and ecclesiastical principles of Puritanism. This subtle work deals mainly with the problems of the church as an argument for the position of the Queen as the Supreme Governor of the Church. In this article, the author reconstructs Hooker’s argument and points out his fundamental theological principles. In the author’s opinion, Hooker approaches the issue from two main theological angles: first, from the position of the crucial distinction of Reformation soteriology between the so-called two kingdoms; second, he applies the magisterial reformers’ test of ecclesiological orthodoxy. He tried to convince his opponents by the most compelling type of argument they knew – the theological one – that the royal headship was wholly consistent with the cardinal principles of the ecclesiology and political theory of the magisterial Reformation.

Richard Hooker (1554–1600) był wpływową i sławną postacią Kościoła Anglikańskiego i jednym z najważniejszych teologów okresu panowania Elżbiety I. Of the Lawes of Ecclesiastical Politie – najbardziej znane dzieło Hookera – jest odpowiedzią na główne teologiczne i eklezjalne argumenty purytanów. Ta subtelna praca zajmuje się przede wszystkim problemem kościoła, będąc argumentem za pozycją królowej jako jego najwyższego zwierzchnika. W niniejszym artykule autor rekonstruuje argument Hookera i wskazuje jego główne teologiczne zapatrywania. W opinii autora Hooker podchodzi do problemu z dwóch głównych teologicznych punktów widzenia: po pierwsze z pozycji fundamentalnego dla reformowanej soteriologii rozróżnienia pomiędzy Dwoma Królestwami; po drugie stosuje zasady reformowanej ortodoksji. W ten sposób próbował przekonać swych przeciwników za pomocą tych argumentów, że zasada królewskiego zwierzchnictwa nad kościołem jest zgodna z głównymi zasadami eklezjologii i teorii politycznej reformacji.