Bobrow: wędrówka z ciemności ku światłu

Bobrov is an important literary figure of the end of the eighteenth and the beginning of the nineteenth century in Russia, although his work was not always appreciated in his times. Bobrov’s poetry is rich with different topics and moods; in his early poetry he wrote about the creation of the world, but on personal level he was preoccupied with the problem of death. After he moved to Crimea he wrote a book-long poem Taurida (1798) or later Chersonida (1804), which is a detailed and admiring description of Crimea’s nature and people and also included interesting theological reflections. His last and longest work is the epic poem, The ancient night of the universe or the wandering blind man (1807–1809) which is an allegory of humanity searching for truth and, at the same time, a search for truth of each individual person. Bobrov shows that such truth can only be found in Christ.

Bobrow jest ważną postacią literacką końca XVIII i początku XIX wieku w Rosji, choć jego poezja nie zawsze była doceniana w jego czasach. Poezja Bobrowa jest bogata w różne tematy i nastroje; artysta we wczesnej poezji pisał o stworzeniu świata, a w kwestiach osobistych był szczególnie zainteresowany problemem śmierci. Po przeniesieniu się na Krym napisał dzieło Tauryda (1798), zatytułowane później Chersonida (1804), które jest poetyckim i pełnym podziwu opisem przyrody i obyczajów Krymu, a także zawiera interesujące rozważania teologiczne. Jego ostatnim i najdłuższym dziełem jest poemat epicki Starożytna noc wszechświata lub wędrujący ślepiec (1807–1809), który jest alegorią ludzkości poszukującej prawdy, a jednocześnie alegorią poszukiwania prawdy przez każdego człowieka. Bobrow pokazuje, że tę prawdę można znaleźć tylko w Chrystusie.