Przemysł mineralnych materiałów budowlanych w latach 1971–1981. Boom inwestycyjny, zjawiska kryzysowe i narodziny „Solidarności”

W 1971 r. nowe kierownictwo Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej na czele z Edwardem Gierkiem doprowadziło do wdrożenia nowej strategii gospodarczej, określanej jako strategia dynamicznego rozwoju. Strategia ta zaowocowała pozytywnymi zmianami m.in. w przemyśle mineralnym materiałów budowlanych. W latach siedemdziesiątych XX w. przemysł ten został znacznie rozwinięty i unowocześniony. Konsekwentna realizacja tej strategii okazała się jednak ostatecznie niemożliwa, głównie z braku dostatecznych środków finansowych. Początkowe sukcesy ustąpiły miejsca przejawom pogłębiającego się kryzysu społeczno-gospodarczego. Konsekwencją tego były m.in. różnego rodzaju sytuacje konfliktowe w zakładach pracy. Latem 1980 r. także w zakładach pracy przemysłu mineralnego materiałów budowlanych doszło do akcji strajkowych. W ślad za tym doszło do powstania struktur „Solidarności” w poszczególnych zakładach pracy oraz na szczeblu ogólnopolskim. 

In 1971, the new leadership of the Polish United Workers’ Party, headed by Edward Gierek, introduced a new economic strategy, called the “strategy of dynamic growth”. This strategy brought about positive results, for instance in the sector of mineral construction materials. In the 1970s, this sector underwent intense development and modernization. In the end, the strategy was not consistently implemented, mainly due to the lack of sufficient financing. Over time, its initial success was overshadowed by the intensifying social and economic crisis, which resulted with conflicts in workplaces, among other consequences. In the summer of 1980, workers went on strike also in mineral construction material factories. This was followed by the formation of “Solidarity” branches in individual workplaces and at the national level.