Działalność Komisji Kultu Bożego IV Synodu Diecezji Tarnowskiej – recepcja Vaticanum II i Kodeksu prawa kanonicznego z 1983 roku w prawie partykularnym

Synod diecezjalny jest wielkim wydarzeniem dla kościoła partykularnego. Jest miejscem przede wszystkim stanowienia prawa, które musi być dostosowane do rzeczywistości danego regionu. Stąd też nie dziwi fakt, że w swoim założeniu musi angażować wiele osób zarówno duchownych, jak i świeckich. IV Synod Diecezji Tarnowskiej wpisywał się w nurt synodalny, który miał miejsce po Soborze Watykańskim II. Zmiany zachodzące, zwłaszcza na płaszczyźnie sakramentalnej, zmuszały do reorganizacji podejścia duchowego, liturgicznego, ale przede wszystkim mentalnego. Powołana do tego celu Komisja Kultu Bożego miała sprostać temu zadaniu. Celem tego artykułu jest analiza dokumentów archiwalnych dotyczących problemów, z jakimi musiała się zmierzyć Komisja Kultu Bożego IV Synodu Diecezji Tarnowskiej odnośnie do życia sakramentalnego wiernych przy jednoczesnym wprowadzaniu wytycznych soborowych i nowych przepisów kodeksowych.

A diocesan synod is a major event for a particular church. It is first and foremost a place of making law, which must align with the specific circumstances of the region. Therefore, it is unsurprising that, given its purpose, a substantial number of individuals, including both clergy and laity, need to be engaged in the synod. The Fourth Synod of the Diocese of Tarnow was consistent with the synodal trend that emerged after the Second Vatican Council. The transformations taking place, particularly in terms of sacramental practices, necessitated a reorganisation of the spiritual, liturgical, and notably, the mental approach. The Commission for Divine Worship, established specifically for this purpose, was meant to fulfil this task. This article aimed to examine archival documents related to the challenges encountered by the Commission for Divine Worship of the Fourth Synod of the Diocese of Tarnow concerning the sacramental life of the faithful.