Sen o Warszawie. Mitologizacja stolicy w komediach warszawskich

Edgar Morin uważa, że w kulturze masowej rzadko trafiają się informacje, które nie byłyby przesycone substancją mitotwórczą. W przekonaniu autorki peerelowska komedia warszawska w aktywny sposób uczestniczyła w budowaniu mitu Warszawy. Do najciekawszych, a zarazem cechujących się najbogatszym ładunkiem symbolicznym, należą te komedie, które wizję miasta torturowanego wzięły w ironiczny cudzysłów. Równoczesne nawiązania do tradycji humoru okupacyjnego i prezentowanie jego uwspółcześnionej odmiany zabarwiły tę ironię intymnym, emocjonalnym stosunkiem do miasta. Można twierdzić, że komedia warszawska spełniała rolę quasi-rytuału, który próbuje odnowić więź z (niemal doszczętnie zburzonym w czasie II wojny światowej) miastem, wpisać Warszawę w przestrzenny aspekt tożsamości społecznej zarówno jej mieszkańców, jak i widzów z całego kraju.

Edgar Morin believes that pieces of information that would not be saturated with myth-making substance are a rarity in mass culture. Talarczyk says the Warsaw comedy of the People’s Poland actively participated in the making of the myth of Warsaw. Those comedies, which put the vision of the tortured city in ironic inverted commas, are the most interesting and most symbolic ones. At the same time, references to the tradition of the humour of the German occupation and a presentation of its updated variety have tinged the irony with an intimate and emotional attitude to the city. You can say a Warsaw comedy played the role of a quasi-ritual which tried to renew ties with the city (almost totally destroyed during WW2) and include it in the spatial aspect of the social identity of both its residents and viewers from the rest of the country.