Walter Benjamin i surrealizm

W tekście mowa jest o tym, w jaki sposób Walter Benjamin starał się objąć dziedzictwo surrealizmu i włączyć je w swoją diagnozę nowoczesności. Inspirujące okazały się dla niego ogólne założenia surrealistycznego światopoglądu, jak i metody twórcze stosowane w surrealistycznych dziełach (Wieśniak Paryski Luisa Aragona, film, fotografia). Pokrewieństwo dążeń surrealistów i Benjamina tkwi zwłaszcza w zwróceniu szczególnej uwagi na materialistyczną faktyczność rzeczywistości, z jednej strony, z drugiej zaś – na ukryte, nieświadome treści. Tu istotny okazał się wpływ psychoanalizy. Surrealiści wywiedli z niej teorię nadrzeczywistości, a Benjamin koncepcję szoku. Obie te teorie istotne były także w kontekście zagadnień dotyczących filmu. Koncepcja szoku, a zwłaszcza szokujące właściwości montażu znalazły również zastosowanie w Paryskich Pasażach, dziele, w którym Benjamin sformułował swój historiozoficzny postulat przebudzenia; stać się ono miało właściwą metodą poznania historycznego.

Maron discusses the way in which Walter Benjamin attempted to incorporate surrealism in his diagnosis of modernity. He was inspired by the basic premises of the surrealist outlook, as well as methodology applied in surrealist works (film, photography, Louis Aragon’s Le Paysan de Paris). Benjamin and the surrealist share the same approach to material reality of the world on the one hand, and deep, subconscious meanings on the other. Psychoanalysis had significant influence on his work and the surrealists’. It was from psychoanalysis that Benjamin developed his concept of shock, and the surrealists developed their idea of higher reality. Both theories were influential in the context of film. The concept of shock, especially shock as a quality of montage, found their use in the Arcades Project, the work in which Benjamin formulated his historiosophic postulate of awakening, which was to become a method of historical epistemology.