Klasyczny rachunek zdań w semantycznie przejrzystym sformułowaniu

Punktem wyjścia jest pewien fragment tekstu, którego autorem jest Gottlob Frege (Einleitung in die Logik): „Jeżeli ma się dwa zdania, to są tylko cztery przypadki możliwe: 1) pierwsze jest prawdziwe i tak samo drugie; 2) pierwsze jest prawdziwe, drugie fałszywe; 3) pierwsze jest fałszywe, drugie prawdziwe; 4) obydwa są fałszywe”. Proponuje się tu pewną konstrukcję, będącą sformułowaniem klasycznego rachunku zdań, w którym powyższa semantyczna charakterystyka pary zdań jest obecna. Symboliczny zapis tych czterech przypadków dla dowolnej pary zdań jest jej tezą. Używana jest tu notacja listowa. Jest ona porównywana z idiograficzną notacją Leśniewskiego.