Strategie public relations jako narzędzie integracji w budowaniu wspólnoty Kościoła katolickiego

In this article an attempt has been made to describe the activity of three significant figures in the history of Church: St. Paul of Tarsus, John Paul II and pope Francis as regards the relationships they try to establish with their environment. The inspiration for this work have been the propositions expressed in the exhortation of the present pope Evangelii gaudium and the references to the two abovementioned figures in this text. The need for the two areas to coexist – mass media and the Church – in fulfilling the mission was noticed some time ago, but nowadays, in the era of the modern media and fast technological transformations this need is realized in the operational dimension, also in the area of public relations. Reaching for the available tools and the way these tools are used on the grounds of evangelism are the basis for the main proposal of this article that each time in case of the abovementioned figures we are faced with the creative process of “Gospel inculturation”, and measurable outcomes of this activity are a component of knowledge, sensitivity, motivation and charisma of the spiritual leaders of the Church.

W niniejszym artykule podjęto próbę opisu działalności trzech wielkich postaci Kościoła: św. Pawła z Tarsu, Jana Pawła II oraz papieża Franciszka w zakresie podejmowanych przez nich relacji z otoczeniem. Inspiracją do podjęcia tego tematu były tezy zawarte w adhortacji obecnego papieża Evangelii gaudium oraz umieszczone w niej odwołania do wspomnianych postaci. Konieczność koegzystencji obu przestrzeni – środków masowego przekazu oraz Kościoła w pełnieniu posłannictwa misyjnego została dostrzeżona przed laty, ale współcześnie, w dobie nowych mediów i szybkich przeobrażeń technologicznych, realizuje się ona w wymiarze operacyjnym, także w obszarze public relations rozumianym jako sztuka osiągania harmonii z otoczeniem poprzez wzajemne porozumienie oparte na zasadach etycznych oraz prawdziwej i pełnej informacji. Opis dostępnych narzędzi oraz sposób ich użycia na gruncie ewangelizacji są podstawą stwierdzenia, iż każdorazowo w przypadku wymienionych postaci mamy do czynienia z twórczym procesem „inkulturacji Ewangelii”, a mierzalne efekty tej aktywności są wypadkową wiedzy, wrażliwości, motywacji i charyzmy duchowych przewodników Kościoła.